FERHAT GÖÇER-YASTAYIM

yoksun,yine varligim surunuyor
sensizligim bilinmiyor
sen gittin gideli ellerim hep titriyor
kalbim bu acıyı saklıyor

yillar sonra bile hic kimseye soyleyemedim
bu sevdayi kalbime gömdum ve sen öldün
simdi eşim dostum beni hastayim saniyor
yastayim hiç kimse bilmiyor

seni son gordugum yerde yillar sonra
o gun geldi yine aklima
bu kez bir elimde kizim icimde firtina
göçüp gittigin o yol da

sen varmissin gibi her gece isigi kapatmadim
gel görki ben hala yokluguna alisamadim
simdi eşim dostum beni hastayim saniyor
yastayim hiç kimse bilmiyor

çok zor o kadar yıl sonra itiraf etmek
bu aşkı bertaraf etmek
bu kez sana söyleyecek ne cok sey vardı
isterdim bak unutmadım demek

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
sen öldün ben bu sevdayı kalbime gömdüm
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor

bugun dogum gunun yaninda degilim
bu yuzden hic iyi degilim
yaslandim artik biraktigin gibi degilim
ustelik bir kizim var evliyim

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
bu sevdayı kalbime gömdüm ve sen öldün
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor

sen varmışsın gibi hergece ışığı kapatmadım
hastayım hiç kimse bilmiyor...